162 prodromus reginae artium – pars i Oro te, Romule Arpinas117, qui egregia tua virtute omnes Paulos118, Scipiones119, Fabios120 superasti, quem tandem locum in hac civitate obtines? quae tibi partes Reipublicae placent? quem amicum, quem inimicum habes? cui insidias in Civitate fecisti, ancillaris? quo iure, cum de exilio tuo Dyrrachio121 rediisti, eum sequeris? quos tyrannos appellabas, eorum nunc potentiae faves? qui tibi ante optimates videbantur, eosdem nunc dementes ac furiosos vocas122? Vatinii causam agis123? de Sextio male existimas124? Bibulum125 petulantissimis verbis laedis? laudas Caesarem? quem maxime nativamente bandito a una distanza di 400 miglia da Roma. [...] Nell’agosto del 57, con un decreto dei comizi centuriati, l’esule fu richiamato”. Videtur itaque quod lectio II ed. (“reportavit”) melius factis historicis correspondeat. 117 Hoc cum ironia dicitur: uti Arpinas Cicero erat “homo novus” vix ullum ius ad hereditatem romanam Romuli habens. 118 Pauli “uomini come Paolo”, Cic., prae oculis habendi: “L. Aemil. Paulus Macedonicus, vincitore di Perseo e il padre di lui L. Aemilius Paulus, console,caduto nella battaglia di Canne” (CDLI). 119 Cf. supra, no. 31; no. 102. 120 Fabius “name of a Roman gens, of which the most famous members were: 1) Q. Fabius Pictor, who wrote a history of Rome... 2) Q. Fabius Maximus Cunctator, the opponent of Hannibal... 3) Q. Fabius Maximus Aemilianus, ... consul 145 B.C.; 4) Q. Fabius Maximus Allobrogicus, ... consul 121 B.C., conqueror of the Allobroges...” (CLD). 121 “Cicero l. 14. Fam. ep. 1: Elegisse sibi exilii locum Dyrrhachium” (CLL, s.v. Dyrrhachium). “Dyrrachium (Dyrrhachium) [...] nell’Illiria greca sopra una penisola del mare Adriatico...; oggi Durazzo” (CDLI). 122 Cf. Arnaldi, op.cit., ibid., 201: “egli [Cicerone] esortò gli optimates alla concordia, gettando le basi teoriche di quel partito del centro, la cui idea [...] gli sembrava constituire l’unica concreta possibilità di salvezza.. Non gli credettero, e il congresso di Lucca venne a ribadire la concordia e il dominio dei triumviri”. 123 Cf. Anon., s.v. Vatinio, Publio: DEI XII, 647: “Uomo politico romano (sec. 1-o a.C.); questore nel 63; quale tribuno della plebe (59) fu promotore di varie leggi (leges Vatiniae), fra cui quella che conferiva a Cesare il governo della Gallia e dell’Illiria per cinque anni. [...] Nel 56 a.C. Cicerono diresse contro di lui l’orazione in Vatinium..” Cf. Plutarchus, op. cit., 29. 124 Cf. Anon., s.v. Sestio, Publio: DEI XI, 193: “Questore di Antonio (63 a.C.) combattè i seguaci di Catilina; tribuno della plebe (57), fu avversario di Clodio che lo accusò di broglio elettorale; ma fu difeso (Pro Sestio, 56) con successo da Cicerone”. 125 Cf. Columba G. M., s.v. Bibulo, Marco Calpurnio: EI VI, 972: “Uomo politico dell’età di Cesare, fu di questi avversario accanito e irriducibile. [...] L’odio per Cesare indusse Bibulo a farsi nel 57 uno dei protettori di Cicerone. [...]”.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjI2Mw==