Blogoslawiony Jerzy Matulewicz

s´miercia˛ o. generała Se˛kowskiego, a wie˛c w ostatnim momencie. O. Se˛- kowski przed s´miercia˛ zapisał w testamencie ks. Matulewiczowi swoje oszcze˛dnos´ci – w sumie 6 tysie˛cy rubli. Władze rosyjskie nie uznały tego aktu za prawnie zasadny, gdyz˙ sporza˛dził go zakonnik o s´lubach uroczystych, i pienia˛dze skonfiskowały11. Wspólnota marian´ska w chwili s´mierci generała liczyła zaledwie dwóch profesów. Dopiero gdy 13 lipca 1911 roku złoz˙ył pierwsze s´luby zakonne ks. Totoraitis, mogła sie˛ odbyc´ kapituła wyborcza12. Miała ona miejsce naste˛pnego dnia, 14 lipca 1911 roku, w zakrystii kos´cioła parafialnego w Giełgudiszkach (Gelgaudiškis) nad Niemnem w diecezji sejnen´skiej, gdzie proboszczem był stryj ks. Bucˇysa. W sporza˛dzonym z tej okazji protokóle czytamy: „my, pozostali bracia kapłani profesi: Jerzy Matulewicz, Jan Totoraitis i Franciszek Bucˇys, Najcigodniejszym Przełoz˙onym Generalnym Zgromadzenia wybralis´my brata Jerzego Matulewicza”13. Ks. Matulewicz, ponownie wybrany w 1923 roku, funkcje˛ te˛ pełnił do s´mierci. Patrza˛c na swoje ostatnie lata z˙ycia, ks. Matulewicz zauwaz˙a, z˙e dawniej nie powierzano mu z˙adnych godnos´ci, a nawet obrzucano inwektywami, dolepiaja˛c mu etykietke˛: liberała, socjalisty, czekisty, wroga Kos´cioła. Natomiast gdy zrobił pierwszy krok na drodze za Chrystusem, godnos´ci niczym z re˛kawa posypały sie˛ na niego. Biskup kielecki Augustyn Łosin´ski 4 lipca 1910 roku mianował go kanonikiem honorowym14, od czego jako zakonnik sie˛ wymówił, przy okazji zobowia˛zuja˛c sie˛ przysie˛ga˛ wobec Boga, z˙e nie be˛dzie przyjmował z˙adnej godnos´ci wyróz˙niaja˛cej go od innych kapłanów15. Przypuszczalnie ten sam biskup zaproponował mu stanowisko rektora seminarium. Władze Akademii w styczniu 1911 roku bez jego wiedzy mianowały go wicerektorem. Mówiono, z˙e wkrótce zostanie rektorem, biskupem sufraganem16. 99 11 LL, s. 558, list do A. Staniukynasa, 8 II 1912. 12 LCVA, 176, 1, vol. 142, k. 7, protokół s´lubów, 13 VII 1911. 13 Odrodzenie, s. 110. 14 LCVA, 1674, 2, vol. 3, dekret bp. A. Łosin´skiego, 4 VII 1910. 15 LP, s. 286-287, list do A. Łosin´skiego, 13 X 1910; analogiczna sytuacja powtórzyła sie˛ z ks. Bucˇysem w 1912 roku ze strony biskupa sejnen´skiego A. Karasia. Radził dac´ podobna˛ odpowiedz´ (LL. s. 103-104, list do Fr. Bucˇysa, 12 VI 1912). 16 Dd, 121-122, 17 VIII 1911.

RkJQdWJsaXNoZXIy MjI2Mw==